Ričard zvani ::Ovo je garant fotografija današnjice, samo su joj malo dali starinskog šmeka, BW i ostala čuda foto obrade...
E, ova nije doterana, garantujem lično. Ovakva kolica više ne možeš da vidiš ni u Muzeju istorije Jugoslavije, model iz pedesetih, cenim. Dobra limarija, verovatno ruske proizvodnje.
Ne slama me često nostalgija ali ponekad se prisjetim jedne vrste keksa koji je bio baš jeftin i valjda zbog toga, u siromašnijim krajevima, često bio biran kao keks-poklon. Keks Linđo.
Ako se ne varam umotavali su ga u novine (obično one strane od umrlica, tako se potrefi) i uz kafu koja nije bila mljevena - poklanjali komšijama.
To beše nešto tvrdo, uvaljano u prah šećer i tvrdo. Hoću reći, slatko, vriskaju zubi, što reče Boda Ninković u nekoj humorističkoj emisiji.
Nađoh domaći proizvod na coolinarki
Stef Jansen ::Jansena su interesovale sudbine i mišljenje onih kojima bi se stvorila knedla u grlu i krenula suza iz oka slušajući pesme Đorđa Balaševića. Jansen je njima, koje je nazvao getoiziranim antinacionalistima, dao prednost. Zahvaljujući njima Stef Jansen je briljantno shvatio šta je na bivšem prostoru Jugoslavije značilo biti jugonostalgičar. Jugonostalgija je bila poseban oblik antinacionalizma, bila je vid ličnog i političkog otpora. Stef Jansen odlično poznaje Bosnu, dobro Kosovo. Veoma tečno govori jezik koji naziva srpsko-hrvatskim i bošnjačkim. Obožava jugoslovensku rok muziku iz osamdesetih prošlog veka, posebno grupu Haustor. Divi se romskoj muzici. Jansen je direktan i jasan kada kritikuje pisce i sagovornike teze da je Balkan egzotično primitivan i drugačiji od Evrope. Strašno se ljuti na takva mišljenja i uz osmeh dodaje da tada postaje kao njegov otac koji se u Belgiji ljutito svađa sa TV ekranom slušajući političare.
Izvor http://www.slobodnaevropa.org/content/transcript/864770.html
Kao što lepo reče Miljenko Jergović, "Zaborav nimalo ne boli, ali je ipak lijepo sećati se. U sjećanju su svi razlozi, i za radost i za tugu, a oni su često isti".
Njegova Historijska čitanka, u koju se svaki put iznova zaljubljujem kao što se čovek zaljubljuje u svoju zanavek prošlu mladost - čak i kad je bila glupa, ružna i nesrećno potrošena, ona je naša i jedina - dakle, njegova knjiga "ne govori o stvarnim događajima, nego o sjećanju na stvarne događaje i o strategiji zaboravljanja.
"Historijska čitanka nije ni historija, ni fikcija, nego je popis onoga što još uvijek postoji kao inventar jedne posve subjektivne povijesti grada, zemlje i vremena."
::
