|
Poslao: 30 Dec 2012 23:56
|
offline
- igorpan
- Super građanin
- Pridružio: 10 Avg 2006
- Poruke: 1009
- Gde živiš: Beograd
|
O,da da, sve češća kao što reče Acid. Čitao sam neku "studiju" ako se to može nazvati studijom koja je imala odličan zaključak, parafraziram: "Nikada svet nije bio povezaniji nego danas, a nikada nije bilo više samoće". Svima se događa i normalno je da se osećaju ponekad usamljenim. Ukoliko ti ovo predstavlja veliki problem, zapamti ovo: drugi će te ceniti samo onoliko koliko sam sebe ceniš. Ukoliko se ne ceniš nimalo i ne vidiš razlog zbog koga bi sebe cenio, počni da radiš nešto dobro. Budi mnogo dobar, ceni samog sebe zbog toga. Radi na sebi.
Očigledna stvar, ali je ljudi nažalost zaboravljaju: psihijatar. Zbog čega se svi boje da odu na sesiju kod psihijatra?
Ljudi koji shvate da imaju problem i potraže savet psihijatra znači da su: zreli, svesni problema i imaju želju da ga reše!. Gomila ljudi se "boji" toga jer misli da će ih to učiniti "ludacima", ali istina je sasvim suprotna: među ludim ljudima nećeš naći ljude koji su prihvatili svoj problem i odlučili da ga reše, već one koji ga prikrivaju dok ne puknu.
|
|
|
|
|
Registruj se da bi učestvovao u diskusiji. Registrovanim korisnicima se NE prikazuju reklame unutar poruka.
|
|
|
|
|
Poslao: 31 Dec 2012 00:43
|
offline
- igorpan
- Super građanin
- Pridružio: 10 Avg 2006
- Poruke: 1009
- Gde živiš: Beograd
|
Facebook je odličan "alat" za održavanje i stvaranje kontakata ukoliko znaš da ga koristiš i ukoliko ti odgovara. Ukoliko ti je poenta korišćenja facebooka čitanje tuđih statusa, bolje da ga obrišeš.
Neće se složiti mnogi, ali moje mišljenje 
|
|
|
|
|
|
|
Poslao: 04 Jan 2013 12:03
|
offline
- Pridružio: 02 Jun 2012
- Poruke: 99
|
[quote="magic_fingers"]Ceo zivot a sada imam 24 godine nekako izbegavam da se zblizim sa ljudima... i kolegama i ljudima koje cesto vidjam... nekako se plasism i ne svidja mi se to vide gd zivim kako zivim, da ne izlazim nigde, tj slabo izlazim to tim diskotekama itd.. uglavom sam oko faxa i obaveza i slicno. Slabo imam razvijem drustevni zivot... sve je nekako formalno i na odstojanju...
A osecam da me nekako ljudi ne "gotive" da im se nekako ne svidjam.. mozda je moj stav u pitanju..
Da li se jos neko tako oseca da ga je nekako sramota ili neprijatno da ga neko bolje upozna...
Takodje je ovo problem i sa devojkama... ne secam se kada sam imao poslednji put devojku...[/quote]
Hajde da i ja nesto lupim...
Sto se sekiras...budi uvek pozitivan i vredan, a za druzenje...nismo svi na istom 'kanalu', neko gleda Art, neko N.Geografiju, Sport, Pink, RTS....Ako gledas Art nemoj da insistiras na druzenju sa Sport kanalom, za druzenje je bitno razmisljanje na slican nacin, ako neko sa RTS2 zaluta na Pink ili obrnuto, cudno ce izgledati...
Treba samo da znas da na tvom 'kanalu' ima neka osobica za tebe, treba je samo ishcachkati...a za to su male shanse na pogresnom kanalu...i nisu prijatne zenske samo na Pinku, sme se pogledati i dalje..
E sad..ako hoces da se svidish vecini tj rulji, onda treba da ulazes u 'izlog'...a oci, dusu, opste obrazovanje, karakter, iskrenost, bla, bla...mozes da ostavis kod kuce. A opet..i mi prvo primecujemo fiziku...
|
|
|
|
|
|
|
Poslao: 04 Jan 2013 17:02
|
offline
- Ruth
- Novi MyCity građanin
- Pridružio: 22 Dec 2012
- Poruke: 17
- Gde živiš: Kingdom of God
|
Секогаш има причина зошто сме вакви или онакви, секогаш. Мислам дека коренот на осаменоста кај тебе е отфрленоста. Потоа тука се страв од отфрленост и себе отфрленост, комплекс на ниска вредност, кој најчесто се компензира со кмплекс на висока вредност.
Порано и јас страдав од осаменост и од сите други пропратни работи, дојдов до очај и тежок облик на депресија. Ќе кажам само фала Богу што сум жива. Оттогаш изминаа повеќе години.
Тешко ми одеше комуникацијата со луѓето и се измачував со тоа дали сум прифатена, што мислат за мене, дали добро постапив итн итн...Но неможе животот да се потроши во удварање да им се допаднам. Сите ние сакаме да бидеме прифатени и сакани. Но, би ти рекла прво прифати се самиот себе и сакај се. Не си совршен знам, а кој.  Со сите твои слабости и маани сакај се и прифати се. Ти си уникатен, како тебе нема друг и тоа што ти можеш да го придонесеш во овој свет, секако добро, друг не може да ја заврши твојата задача. Тоа не значи дека ти си подобар, а другите не чинат, туку си уникат, посебен. И кога ќе погрешиш не се осудувај, анализирај но не биди престрог кон себе си, зошто знај нема да ти биде последен пат што ќе згрешиш. Прости си, прости на тие што ти згрешили и љуби безусловно. Во невољата учев да љубам безусловно, без очекување дека ќе ми возвратат, да бидат добри спрема мене...Ако немаш очекување е полесно, нема разочарување. Испитај ги мотивите на твоето срце...Ако пак не си прифатен, не си. Прави го тоа што сакаш другите да ти го прават и не се обесхрабрувај кога мислиш дека другите се подобри во нешто од тебе. Тоа е вистина дека не сме најдобри, но и во тебе има скапоцени дарови. Внимавај на мислите во тебе, зошто тие стануваат наши зборови и дела и работи на даровите во тебе.
Би ти препорачала да имаш миленик, знај секогаш од него ќе бидеш безусловно прифатен.
|
|
|
|
|
|
|
Poslao: 11 Nov 2013 01:18
|
offline
- jelka4
- Novi MyCity građanin
- Pridružio: 11 Nov 2013
- Poruke: 1
|
Ja se takodje u poslednje vreme osecam malo vise usamljeno. Dok sam isla u jednu skolu imala sam drustvo,jer su svi isli u tu skolu,ali sam se onda prebacila i sve redje pocela da se druzim sa njima,samo sam sa jednom drugaricom ostala dobra. Nedostaje mi staro drustvo, i dalje mi idemo na rodjendane i ponekad se vikendom skupimoali osim toga ja se sa njima ne cujem,u skoli novoj svi vec imaju svoja drustva i nisa kim se ne druzim privatno. A to staro drustvo,oni zive svi u jednom naselju,[a se stalno okupljaju,a mene skoro ni ne zovu, sta da radim?
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Poslao: 24 Mar 2014 13:36
|
|
|
Dobar dan,zelim da kaem nesto o toj usamljenosti i nesigurnosti.Kao devojka imala sam kao puno drugova i drugarica,sa svima sam bila otvorena,i vrlo lako sklapala poznanstva.Nisam imala sa tim problem,ali moje dete,ima 12 god.,je imalo taj problem.Bila je stidljiva i povucena i u slicnim situacijama,mislim na one u kojima je trebala da preuzme korake,da bi dobila nesto sto zeli,povlacila se sa recima :;Nema veze,i tako mi se ne svidja,ne ide mi se vise........."....,i sve je bilo kao ok.Ali upalio mi se alarm u glavi jer nisam zelela da odraste u nesigurnu osobu.Shvatila sam da ona nikada nije imala priliku da sama nesto uradi.Uvek je bio neko iznad nje da joj resi probleme ,nesto napravi,donese itd.....Da skratim pricu...Odselili smo se ,nije bilo blizu ni baba,deda,striceva,novo drustvo,skola,i ja nisam trcala za njom kao pre.Morala je sama da obavlja obaveze deteta koje ima 12 god.,tipa svoj orman,i sve ono sto moze da uradi.Uglavnom naterala sam je da se osloni sama na sebe.I hvala Bogu uspela sam.A sta sam htela da kazem,da bi i ona verovatno kroz nesigurnost u sebe u daljnjem zivotu bila usamljena.I mislim da se slazem sa svima ostalima da moras prvo poceti verovati u sebe,stvoriti emocionalnu sigurnost,sve pocinje i zavrsava na tome.Malo volje,i rizika naravno,jer ko ne rizikuje ne dobija.Pozdrav
|
|
|
|
|
|
|
Poslao: 08 Maj 2014 09:35
|
offline
- TheChains
- Zaslužni građanin
- Pridružio: 13 Avg 2012
- Poruke: 561
- Gde živiš: Atakama
|
Manite se "Fejsbuka" ako ne znate da ga koristite i izadjite ispred kuce, prosetajte , to je ono sto je potrebno.
I sto se vise opterecujete sa tim, bice vam gore. Jednostavno zaboravi te na to, potisnite u podsvesni deo i cekajte vas trenutak.
|
|
|
|
|
|
Kad covek razmisli....
