|
Ivan Đorđević ::"...sa postepenim ali pouzdanim, od vremena kralja Uroša I, ukazivanjima na paralelizam između svete Hristove loze i svete loze Nemanjića. U vezi sa tim treba primetiti da se od kralja Uroša I za srpske vladare govori da su "svetorodni", a u sopoćanskoj priprati je prvi put u srpskoj sredini naslikano stablo Hristovog roda - loza Jesejeva."
"Neobično i jedinstveno je shvatanje "uzorne moralne slike praroditelja" koja je po predlošku Loze Jesejeve olikotvorena u srpskoj sredini kao Loza Nemanjića - u Gračanici, Peći i Dečanima." (+ Mateič)
Vojislav Đurić ::"Srpski pisci iz XIII i ranog XIV veka, pa i sam Danilo II, doprineli su da se ikonografija Loze Nemanjića reši na gotovo istovetan način kao i Loza Jesejeva, stablo predaka Hristovih na zemlji. Oni su svojim književnim poređenjima navodili misao poručioca, teologa i slikara, na zaključak o sličnosti starozavetnih vladara i praotaca sa svetim Nemanjićima, uvek tvrdeći da je srpska dinastija svetorodna. Gornji deo slike gde Hristos blagosilja i šalje srpskim vladarima insignije - u Peći krune, a u Dečanima i Gračanici krune i lorose - navodi na misao da su u pitanju pobožni kraljevi, istaknuti borci za širenje i čistotu vere, kako su to tvrdili njihovi biografi. Znaci vladarskog dostojanstva po verovanju Vizantinaca bili su božanskog porekla, a Hristos ih je poslao, posredstvom anđela, prvom caru hrišćaninu, Konstantinu Velikom. U Svetoj Sofiji u Carigradu čuvalo se, još u X veku, njegovo odelo koje je dobio od anđela.
Lozom Nemanjića krunisana je ikonografija proslavljanja srpske dinastije. Porodična slika začeta još u Studenici i Mileševi, kroz XIII vek se razvila u "horizontalnu" genealogiju, da bi oko 1300. godine, u pećkim Sv. Apostolima, a malo pre toga u prizrenskoj Bogorodici Ljeviškoj, ona postala slika svečano postrojenih, čeono predstavljenih, članova vladarske kuće. Primećeno je da su Nemanjići često bili slikani, pa i njihove Loze, u blizini krstionice ili, tačnije, posude s osvećenom vodom. I u njihovom smeštaju kriju se aluzije na njihovu čistotu vere, pobožnost i staranje o krštenju naroda, o njegovom prosvećivanju, kako se ono shvatalo u srednjem veku.
Tuzor, izvoliiii.... 
|
