Nicolas Poussin(1593...4-1665)...Smatraju ga najvecim francuskim slikarom ovog veka i najranijim stvaraocem u istoriji koji je stekao svetsku slavu...Skoro citav zivot je proveo u Rimu i njegov razvoj kao umetnika, je bio donekle paradoksalan...
Recimo.delo Cefalus i Aurora...prikazuju njegovu duboku odanost antici,(prilazanje klasicnoj mitologiji),ali kroz poetski svet snova..(. njegove najmilije teme su price o nesrecnoj ljubavi...)...
Ali,Otmica Sabinjanki...je nesto drugo...Cvrsto modelovane figure su''zamrznute u akciji'',kao statue,a mnoge,i jesu izvedene od helenistickih skulptura...Iza njih...zastupljena je rekonstruisana rimska arhitektura,za koju je umetnik verovao da je arheoloski ispravna.
Stav koji je tu izrazen...nije Tizianov,vec Raffaellov-jos tacnije Raffaellov,ali propusten kroz Anibalea Carraccija i njegovu skolu...Venecijanska svojstva su svesno potisnuta u korist stroge discipline jednog intelektualnog stila...
Na nas Poussin ostavlja utisak coveka koji isuvise poznaje svoj duh...
Najvisi cilj slikarstva, po njegovom misljenju, jeste da predstavi plemenita i ozbiljna ljudska dela.Ona se moraju prikazati na logican i sredjen nacin-ne onako kako su se stvarno dogodila...nego onako kako bi se dogodila da je priroda savrsena.....oslanjajuci se vise na duh ,nego na cula, umetnik treba da potisne takva jeftina sredstva kao sto su zive boje i da naglasi oblik i kompoziciju.
Na jednoj dobroj slici,posmatrac mora biti u stanju da ''procita'' tacna osecanja svakog lika i da ih poveze sa datim dogadjajem.
Naravno ove ideje nisu bile sasvim nove-setimo se Leonardove izjave da je najvisi cilj slikar.da opise''nameru covekove duse'',i anticke izreke
ut pictura poesis ---
Niko pre Poussina nije povukao tako blisku analogiju izmedju slikarstva i knjizevnosti niti ju je tako revnosno primenjivao u praksi...i jos,njegov metod objasnjava hladnu i preopsirnu retoriku u Otmici Sabinjanki
i zbog toga nam je ta slika mnogo manje pristupacna nego recimo Cefalus i Aurora...
Evo je...
Poussin je cak i pejzaze slikao u saglasnosti sa tim teorijskim stavom,s rezultatima koji ostavljju zacudjujuce snazan utisak...
Tuzor...izvoli... ...(izvinjavam se na opsirnosti....)
Znači - Karači! Eto, uvek se nešto novo sazna. Ovog puta: Da se u nekim delima Pusena jasno vidi rafaelovski duh, utemeljen kroz Karačijevu školu. Danka, zahvaljujem!
Poznato delo poznatog američkog slikara (preminuo početkom ove godine). Naziv koji mu je "dodeljen" upućuje na veliku popularnost njegove ličnosti i dela. Interesantan je i podatak o "pozadini" slike, odnosno umetnikovom nadahnuću.
Trebalo bi da je...Andrew Wyeth...Rodjen 1917...
i...
Andrew Wyeth's Christina's World ...''Kristinin svet''-1948...Radi se o umetnikovoj prijateljici Kristini Olsen...
Andrew Newell Wyeth (surname pronounced /ˈwаɪɛθ/[1]) (July 12, 1917 – January 16, 2009)[2] was a visual artist, primarily a realist painter, working predominantly in a regionalist style. He was one of the best-known U.S. artists of the middle 20th century and was sometimes referred to as the "Painter of the People," due to his work's popularity with the American public.
One of the most well-known images in 20th-century American art is his painting, Christina's World, currently in the collection of the Museum of Modern Art in New York City.
.
Andrew Wyeth je govorio da slika 'temeljne istine': "Slikam stvari koje mi mnogo znače, koje imaju emocionalni naboj ... ja osjećam duboku ljubav prema brežuljku ili prema drvetu, jednaku kakvu osjećam i prema ljudskom biću, kojiput i veću."
Gledano površnije, slike Andrewa Wyetha izgledaju vrlo jednostavno: njegove su teme očigledne - ruralni pejsaži, rustikalni ambari, usamljene obale, lik farmera. U slici "Kristinin svijet", invalidna mlada žena vuče se uz travnatu uzbrdicu ka trošnoj kući. No, ispod površine, u duši slike, struje emocije u jasnoj atmosferi raspoloženja. To može biti radost ili tuga, zebnja ili čežnja, strah tek naslućen ili prijeteći usađen.
Godine 1950, časopis Time ga je nazvao jednim od najvećih američkih umjetnika, a 1963. postao je prvi slikar nagrađen Predsjedničkom medaljom slobode. Bio je primljen u akademije umjetnosti u Francuskoj, Britaniji i tadašnjem Sovjetskom savezu. Godine 1988. primio je Kongresnu zlatnu medalju, a 2007. - u dobi od 90 godina - predsjednik Bush ga je odlikovao Nacionalnom medaljom za umjetnost.
Tačno, naravno, i potkrepljeno odabranim citatima i linkovima. Dodajem samo link koji "govori" o slici (mada je naveden i na "osnovnom" linku):
http://en.wikipedia.org/wiki/Christina%27s_World
Citat:His Mediterranean, of about 1901, then known simply as Crouching Woman, was exhibited at the Salon d'Automne of 1905, renowned for the "Fauve Art" scandal. [The sculptor] Rodin had greatly admired a slightly later work of Maillol in much the same style, saying that he knew of nothing "so absolutely beautiful, absolutely pure, absolutely a masterpiece . . . in all modern sculpture." This comment is the less expected in that Maillol's style seems in every respect opposed to that of Rodin. The transformation Maillol brought about is as sudden and as far-reaching as that between the Rococo and David, but without any hint of political motivation.
The accidentality, immediacy, and strong emotion of Rodin are replaced in Maillol's statue with the revived classical values of balance, repose, and restraint. The simple masses of the figure recall the nobility of the Severe Style in the sculpture of fifth-century Greece and even the simple grandeur of that of Old Kingdom Egypt, which Maillol had admired with Gauguin in the Louvre. The quiet, understated forms of the body, the limbs, and the head of Maillol's reposeful figure reveal to a great degree than had Cézanne's own paintings the cylinder, the cone, and the sphere that the great leader of Post-Impressionism sought in the natural world.
http://www.gallerywalk.org/PM_Maillol.html
Inspiraciju za figuru Aristid je našao u svojoj ženi Klotildi, a evo kako je znao da duhovito odgovori na primedbe:
Citat:“Do you remember, when he came to the house in Marly with you, d’Annunzio (an Italian poet) said that my sculpture is very good, but that legs of my women were too short. This remark demonstrated that d’Annunzio understood nothing about sculpture. Whether long legs or short legs, one can make, but one should start from there, one should find harmony. I married a short woman, I always had short legs in front of my eyes; that’s why I try to find harmony for short legs.”
http://www.geocities.co.jp/Milano-Cat/5888/4.html
Ako se pod drugim imenom slike podrazumeva naziv "Mediteran", pretpostavljam da je povezan sa mestom slikarevog rođenja, ali i kasnijeg "bavljenja".
Sta je najznacajnije svojstvo ovoga lika i zasto je umetnik smatrao da to mora biti bas tako...?
Kasnije, slika je dobila drugo ime ....Koje i zasto?
Malecka napomena:
Sve zanimljivosti u vezi sa umetničkim delom mogu biti nagoveštene, kao dodatni podstrek u traganju za tačnim odgovorom, ili mogu biti detaljno obrazložene u potvrdi odgovora, ali se od učesnika očekuje jedino da pogode delo i autora. Više je nego poželjno navesti još neke podatke o delu iz pitanja, ali svakako nije obavezujuće.
Aristide Maillol(1861-1944)...najbolji od Vajara mladje generacije,koji su do tog vremena ucili...pod dominantnim uticajem Rodina(Auguste Rodin...prvi genijalni vajar posle Berninija...)..
Maillol,zapoceo kao slikar simbolista..mogao bi se nazvati''klasicnim primitivcem'',divio se uproscenoj snazi najstarije grcke skulpture,a njene kasnije faze je odbacivao...
Tacniji naziv slike je Zena u sedecem stavu,budi secanja na arhajski strogi stil...
Cvrsti oblici i jasno ocrtani volumeni ovog dela,podsecaju na Sezanovu izjavu ,da su svi oblici u prirodi zasnovani na kupi,lopti...Ali,najznacajnija osobenost tog lika ,je njegov skladan,samodovoljan mir,koji spoljasnji svet ne moze da poremeti.
Maillol je smatrao da jedna statua mora,pre svega,biti ''staticna'',strukturno uravnotezena kao neko arhitektonsko delo...Trebalo bi da predstavlja zivotno stanje,oslobodjeno pritiska okolnosti,bez one tako nemirne, prodorne snage Rodinovog dela...
Tako posmatrana,Zena u sedecem stavu,je upravo suprotna Misliocu...Auguste Rodin...
Zena u sedecem stavu...je kasnije dobila naziv Sredozemlje(Tuzor preciznije...)..da bi ukazao na izvor iz koga je izveo bezvremensku ozbiljnost svog lika...
Ne znam za naziv''Zena koja kleci''(croaching woman-pritajena zena...prim.prev.)...ali,postoji Decak kojikleci'',Mineov...George Minnea-belgijski vajar stvarao takodje u stanju meditativnog spokojstva...ali ipak,to je neka druga prica...
Tuzor,izvoli...
Dopuna: 20 Sep 2009 14:21
jelkica7 ::Citat:Ime umetnika i slike...
Sta je najznacajnije svojstvo ovoga lika i zasto je umetnik smatrao da to mora biti bas tako...?
Kasnije, slika je dobila drugo ime ....Koje i zasto?
Malecka napomena:
Sve zanimljivosti u vezi sa umetničkim delom mogu biti nagoveštene, kao dodatni podstrek u traganju za tačnim odgovorom, ili mogu biti detaljno obrazložene u potvrdi odgovora, ali se od učesnika očekuje jedino da pogode delo i autora. Više je nego poželjno navesti još neke podatke o delu iz pitanja, ali svakako nije obavezujuće.
Hvala
Jelkice,slutila sam da ce me neko od moderatora opomenuti,zato zahvaljujem...shvatila sam da preterujem ...
''On ne slika sam odraz prirode, vec odraz svog secanja...niti na prvi pogled opsti izgled predela,kao sto stoji u spoljasnjem svetu,vec subjektivnu sliku,koja je tokom duzeg ili kraceg vremena tinjala urezana u njegovo pamcenje ili dusu konstantno isticuci tamu medju mnostvom boja koje se pojavljuju cim zatvori oci''
Olla Hansson,svedska kriticarka...
''Munch pise poeziju pomocu boja.Spoznao je sve mogucnosti ,koje boja pruza umetnosti...NJegova je upotreba boja iznad svake lirike.On oseca boje i otkriva svoja osecanja pomocu njih...osecanja i boje su za njega jedna nerazdvojna celina...on ne vidi samo zutu i plavu,crvenu i ljubicastu boju,vec tugu i melanholiju,vrisak i trulez''.
Cristian Skredsvig...
''Munk posmatra stvari drugacije od ostalih umetnika.On vidi njihovu sustinu i slika samo to.Upravo zbog toga su njegove slike,po pravilu ''nezavrsene'',kako cesto ljudi govore.Ali,ne!Zavrsene su...Umetnost je zavrsena,kada je umetnik rekao sve sto je imao da kaze,a to je upravo Munkova prednost u odnosu na ostale umetnike...On ima jedinstvenu sposobnost da nam prikaze kako se oseca i sta ga muci,cineci sve ostalo nevaznim.''
...(izvinjavam se na opsirnosti....)
Eto, uvek se nešto novo sazna. Ovog puta: Da se u nekim delima Pusena jasno vidi rafaelovski duh, utemeljen kroz Karačijevu školu. Danka, zahvaljujem! 
