|
Jedno veliko ime odlazi u istoriju. Ovog jutra preminuo je košarkaški heroj mog ranog detinjstva,Dražen Praja Dalipagić.
Mostarac rođen 1951. godine zaigrao je košarku tek kao 18-ogodišnjak u juniorima Lokomotive iz grada pod Veležom, oprobavši se prethodno u fudbalu i rukometu. Na revijalnoj utakmici selekcija Bosne i Hercegovine i Srbije, organizovanoj u Zvorniku 1971. godine Praja je naprosto razbio selekciju Srbije. Reagovao je tadašnji trener crno-belih i jugoslovenske reprezentacije Ranko Žeravica i stasitog Mostarca uspeo da dovede u Beograd, iako je Praja imao čak i predugovor sa splitskom Jugoplastikom. Ostalo je istorija...
Praja je u dresu Partizana bio od 1971. do 1980. kao i kasnije u sezoni 1981/82 i za to vreme crno-beli dres nosio je 305 puta, postigavši ukupno 8278 poena što ga čini prvim strelcem u istoriji Partizana. Oreol najboljeg strelca nosi i u dresu jugoslovenske reprezentacije za koju je na 246 utakmica postigao 3700 poena. Na obe liste iza njega je ostao njegov saigrač iz crno-belog dresa Dragan Kićanović sa kojim je činio jedan od najubojitijih tandema domaće klupske i reprezentativne košarke.
Kao igrač Partizana osvojio je titule prvaka Jugoslavije 1976. i 1979. godine, kao i trofej domaćeg kupa 1979. odnosno evropski Kup Radivoja Koraća 1978. i 1979. godine. Finale odigrano 1978. godine u Banjaluci ušlo je u anale našeg sporta pošto su se tada u finalu evropskog takmičenja susrela dva jugoslovenska tima, Partizan i osvajač Kupa evropskih šampiona iz prethodne sezone, sarajevska Bosna. Nakon regularnih 40 minuta rezultat je bio 101:101, pa se, po tadašnjim pravilima, igralo još dva puta po pet minuta. Sa konačnih 117:110 Partizan je osvojio svoj prvi međunarodni trofej, u koji je Praja ugradio - 48 poena!
Da sve bude interesantnije, to neće biti njegov lični rekord. Praja će kasnije u svom drugom mandatu u crno-belom, u prvom finalnom meču plej-ofa protiv Cibone (108:112, nakon tri produžetka) ubaciti 50 poena! Njegov apsolutni rekord još je viši - u dresu italijanske Venecije i to, igrom sudbine, baš na današnji dan 1987. godine, Praja je u pobedi 107:102 protiv Virtusa iz Bolonje postigao neverovatnih 70 poena!
Kao vrstan strelac imao je još 1976. godine priliku da se oproba i u kampu tadašnjih NBA prvaka Boston Seltiksa, i to na lični poziv legendarnog trenera Reda Ojerbaha. Dalipagić je impresionirao Kelte, ali kako tadašnji FIBA propisi nisu dozvoljavali nastup NBA profesionalaca za reprezentacije svojih zemalja, tada 25-ogodišnji mladić odlučuje da se ipak vrati u Jugoslaviju.
U dresu reprezentacije osvojio je sve što se moglo osvojiti: olimpijsku titulu 1980. svetska prvenstvo 1978. titule prvaka Evrope 1973. 1975. i 1977. a kojima je pridodao još po jedno olimpijsko srebro i bronzu, jedno svetsko srebro i dve bronze, kao i po jedno srebro i bronzu sa evropskih prvenstava, ukupno 12 medalja sa najvećih svetskih i kontinentalnih takmičenja. Lista se ni tu ne završava pošto je Praja osvojio npr. i Mediteransko prvenstvo 1975.
Ponikao u mostarskoj Lokomotivi, osim Partizana nosio je i dresove italijanskih Venecije, Udina i Verone, kratko je u sezoni 1982/83. nosio i dres Real Madrida (nastupajući samo u Kupu evropskih šampiona i kada mu je saigrač bio još jedan legendarni igrač sa ovih prostora, Mirza Kinđe Delibašić), a svoju igračku karijeru završio je u dresu Crvene zvezde u sezoni 1990/91. čiji dres je poneo na nagovor prijatelja i saigrača iz reprezentacije Zorana Moke Slavnića.
Kao trener predvodio je italijanskog drugoligaša Goriciju, skopski MZT Skoplje i beogradsku Astra banku. Tri puta bio je proglašen najboljim igračem Evrope, 1977. 1978. i 1980. Od 2004. član je Nejsmitove memorijalne Kuće slavnih u Springfildu, a od 2007. i Kuće slavnih FIBA.
Počivaj u miru, majstore...
(korišten materijal iz https://kosmagazin.com/praja-covek-koji-je-skocio-do-neba/ )
|
