offline
- natrix
- Zauvek prijatelj foruma
- Pridružio: 21 Nov 2007
- Poruke: 2196
|
Kao ideja, a ne za prepisivanje 
Citat:
1. Andrić u ovoj besjedi govori o društvenoj ulozi književnosti kao umjetnosti. Koje je sve ideje pokrenuo pisac dok je govorio o odnosu književnosti i društva?
Knjizevnost kao umetnost kao nešto što oplemenjuje čoveka, Knjizevno delo u sluzbi altruizma, prosvetljenja, edukacije, duhovnog uzdizanja, širenja ljubavi i pozitivne energije, u protivnom ako nije pozitvno i nadahnuto, delo nema nekog smisla kad je društveni zivot u pitanju..
Značaj knjizevnosti je vrlo bitan i u kriznim periodima jedne zemlje kao kulturno i uošte vasksenje nacije i ustvari je njen identitet.
Citat:
2. Kako ste razumjeli Andrićevu misao o čovjekovoj potrebi za pričom i pričanjem? Kako to književnost pomaže čovjeku da se snađe?
Potreba da čovek priča i belezi dogadjaje iz zivota, je neka vrsta dokaza da je ziveo, osećao, poistovetio se sa vremenom u kom je ziveo, zatim isto tako kao neka sigurnost, u kriznim trenutcima, al i kao amanet budućim generacdijama iz prošlosti na osnovu koga se moze graditi budućnost, učiti, menjati…..
Ćovek, sadašnjosti iz tih priča i predanja treba da izvuče najbitnije, sa današnjeg aspekta ne mozemo biti sigurni u verodostojnost istinitost priča stopostotno, naročito ako pripovedač priča svoju ličnu, priču to je subjektivan dozivljaj al svakao kroz priču se moze osetiti duh nekog vremena, i onoga što je on nosio, iz priča se mogu uočiti greške i na taj način izbeći iste greške u sadašnjosti.
Citat:
3. Objasnite piščevu misao da je u pričanjima sadržana prava istorija čovječanstva.
Ponoviću se, s tim da dodam da se ovo pitanje potire sa šestim gde se kaze da je pisac pisao svoju priču prema svojoj unutrašnjoj potrebi, okolnostima i shvatanju i kao takva istorija se ne moze tumačiti precizno iz subjektivne percepcije moze se samo nazreti uošteno okolnost, i taj neki kolektivni duh kakav je bio tog vremena, u principu istorija se moze iz tih priča izvlačiti izmedju redova i fragmentalno….
Citat:
4. Kakav je odnos prošlosti i sadašnjosti u književnom djelu?
-Prošlost i sadašnjost su sestre-
Kod knjizevnog dela ne postoji prošlost, sadašnjost budućnosti, knjizevnik pero koristi kao vremeplov, kod knjizevnih dela ta vremena su kao jedno, te čovek je uvek prisutan kao glavna figura kao i njegova sudbina u tom knjizvevnom delu kao vremeplovu,
Citat:5. Obratite pažnju na Andrićev stav o humanističkom značenju književnosti.
Kao pod jedan odtprilike
Citat:6. Šta znači kada kaže Andrić da svaki pisac piše svoju priču prema svojoj unutrašnjoj potrebi i po mjeri svojih okolnosti i shvatanja?
Kao pod tri, u pitanju je subjektivan stav i pogled i subjektivna potreba da se izrazi...
Citat:7. U čemu vidite moralnu odgovornost pisca? Na koji način pisac služi čovjeku i čovječnosti?
Kao pod jedan....
Citat:8. Objasnite odnos pisca prema svom djelu. Kako ste shvatili Geteove riječi da je umjetnikovo da stvara, a ne da govori?
Umetnik stvara, a drugi su tu da percepiraju to delo,
Umetničko delo je ustvari sam umetnik, i stvarano je iz dubine duše iz unutarnjeg dijaloga, reči su suvišne često i mogu pokvariti utisak, delo se treba osetiti;
Drajzer je rekao: -Umetnost je stvarana da se oseti, a ne da se razume. Zato se uvek kad se o umetnosti zeli govoriti, razumom obično kazu gluposti.-
Citat:9. Kako ste shvatili misao da pisac i njegovo djelo prije svega služe ljepoti umjetničkog izražavanja pa onda svemu drugom?
Ako lepo i umetnost shvatimo kao nešto uzvišeno kao nešto pozitivno, konstruktivno kreativno, čisto, što oplemenjuje čoveka, i čini ga boljim, nadahnjuje, automatski utičemo i na sve ostale sfere, na čoveka kao društveno biće a samim tim i na medjuljudske odnose..
-Vrednost lepote je u beskrajnoj raznolikosti vidova pod kojima nam se javlja. U tome je i njena oplemenjujuća snaga i njena najveća draž-. Rekao je Ivo Andrić
|
