|
Najviše satelita je u vlasništvu SAD-a (635), potom slede Rusija (96), Kina, Evropska svemirska agencija, Japan, Indija, Francuska, Britanija te druge zemlje sa po nekoliko desetina i manje satelita.
Piše: Marino Tumpić
Izvor: Astronomski magazin
Prema istraživanju Američke agencije za nadzor svemirskog prostora (UCS) čiji su podaci objavljeni protekle nedelje u Vašingtonu, danas se u svemirskom prostoru oko Zemlje i širom Sunčevog sistema nalazi preko hiljadu operativnih letelica (satelita) različitih namena. Od tog broja najveći deo spada u telekomunikacione satelite (338-), slede sateliti vojne namene (142), a ostatak su naučno istraživački, komercijalni i eksperimentalni sateliti, međuplanetarne letelice, te sateliti koji se koriste za potrebe ljudskih ekspedicija u svemir.
Precizan broj operativnih satelita nije moguće tačno utvrditi zbog tajnih vojnih satelita koji nisu nigde zavedeni i koji službeno "ne postoje", mada ih je na noćnom nebu moguće videti kao sporoputujuće zvjezdice slabog sjaja. Najpoznatija od njih je trojna formacija američkih satelita koja služi za precizno trodimenzionalno fotografisanje i merenje položaja "osjetljivih" vojnih i drugih vitalnih objekata širom sveta.
Najviše satelita je u vlasništvu SAD-a (635), potom slede Rusija (96), Kina, Evropska svemirska agencija, Japan, Indija, Francuska, Britanija te druge zemlje sa po nekoliko desetina i manje satelita.
Od početka svemirske ere u svemir je lansirano preko 10.000 satelita, najviše njih iz Rusije i nekadašnjeg Sovjetskog saveza. Vremenom većina njih je prestala da funkcioniše te je sagorela u Zemljinoj atmosferi. Pa ipak, u niskoj Zemljinoj orbiti sada se nalazi preko 6.000 pozicioniranih objekata koji se prate na njihovim putanjama zbog opasnosti po operativne i buduće satelite kao i pilotirane svemirske brodove, te Međunarodnu svemirsku stanicu (ISS).
Zanimljivo je kako su u taj popis uvršteni poslednji stepeni raketa i uništeni sateliti, ali i izgubljene astronautske rukavice i šrafcigeri koji pri brzini od 28.000 km/h predstavljaju veoma opasnu pretnju prilikom sudara u pomalo prebukiranom prostoru u niskoj Zemljinoj orbiti, na visinama od 200 do 2.000 km iznad naših glava.
|
