Leonard Cohen

• 0Niko još nije pohvalio poruku.
  Registruj se da bi pohvalio/la poruku!

Pa ti si stvarno neverovatna

Gde si ovo iskopala, da mi je znati!?

Hvala

• 0Niko još nije pohvalio poruku.
  Registruj se da bi pohvalio/la poruku!

I Wonder How Many People in This City from "The Spice-Box of Earth"

I wonder how many people in this city
live in furnished rooms.
Late at night when i look out at the buildings
I swear I see a face in every window
looking back at me
and when I turn away
I wonder how many go back to their desks
and write this down.

My lady can sleep from "The Spice-Box of Earth"

My lady can sleep
Upon a handkerchief
Or if it be Fall
Upon a fallen leaf.

I have seen the hunters
kneel before her hem
Even in her sleep
She turns away from them.

The only gift they offer
Is their abiding grief
I pull out my pockets
For a handkerchief or leaf.

Song ("I almost went to bed ...") from "The Spice-Box of Earth"

I almost went to bed
without remembering
the four white violets
I put in the button-hole
of your green sweater

and how i kissed you then
and you kissed me
shy as though I'd
never been your lover

THE PRO

from the Nashville Notebooks of 1969:

I leave my silence to a co-operative of poets
who have already bruised their mouths against it.

I leave my homesick charm to the scavengers of
spare change who work the old artistic corners.

I leave the shadow of my manly groin to those who
write for pay.

I leave to several jealous men a second-rate legend
of my life.

To those few high school girls
who preferred my work to Dylan's
I leave my stone ear
and my disposable Franciscan ambitions


Poem 111 ("Each man ...") from "The Energy of Slaves"

Each man
has a way to betray
the revolution
This is mine


Summer-Haiku from "The Spice-Box of Earth"
For Frank and Marian Scott

Silence


and a deeper silence


when the crickets


hesitate

• 0Niko još nije pohvalio poruku.
  Registruj se da bi pohvalio/la poruku!

THE STRANGER SONG

It's true that all the men you knew were dealers
who said they were through with dealing
Every time you gave them shelter
I know that kind of man
It's hard to hold the hand of anyone
who is reaching for the sky just to surrender.

And then sweeping up the jokers that he left behind
you find he did not leave you very much
not even laughter
Like any dealer he was watching for the card
that is so high and wild
he'll never need to deal another
He was just some Joseph looking for a manger
He was just some Joseph looking for a manger.
And then leaning on your window sill
he'll say one day you caused his will
to weaken with your love and warmth and shelter
And then taking from his wallet
an old schedule of trains, he'll say
I told you when I came I was a stranger
I told you when I came I was a stranger.

But now another stranger seems to want you to ignore his dreams
as though they were the burden of some other
O you've seen that man before
his golden arm dispatching cards
but now it's rusted from the elbow to the finger
And he wants to trade the game he plays for shelter
Yes he wants to trade the game he knows for shelter.

You hate to watch another tired man
lay down his hand
like he was giving up the holy game of poker
And while he talks his dreams to sleep
you notice there's a highway
that is curling up like smoke above his shoulder
It's curling up like smoke above his shoulder.

You tell him to come in sit down
but something makes you turn around
The door is open you can't close you shelter
You try the handle of the road
It opens do not be afraid
It's you my love, you who are the stranger
It is you my love, you who are the stranger.

Well, I've been waiting, I was sure
we'd meet between the trains we're waiting for
I think it's time to board another
Please understand, I never had a secret chart
to get me to the heart of this
or any other matter
Well he talks like this
you don't know what he's after
When he speaks like this,
you don't know what he's after.

Let's meet tomorrow if you chose
upon the shore, beneath the bridge
that they are building on some endless river
Then he leaves the platform
for the sleeping car that's warm
You realize, he's only advertising one more shelter
And it comes to you, he never was a stranger
And you say ok the bridge or someplace later.

And then sweeping up the jokers
that he left behind
you find he did not leave you very much
not even laughter
Like any dealer he was watching for the card
that is so high and wild
he'll never need to deal another
He was just some Joseph looking for a manger
He was just some Joseph looking for a manger.

And leaning on your window sill
he'll say one day you caused his will
to weaken with your love and warmth and shelter
And then taking from his wallet
an old schedule of trains
he'll say I told you when I came I was a stranger
I told you when I came I was a stranger.

• 0Niko još nije pohvalio poruku.
  Registruj se da bi pohvalio/la poruku!

jedan od omiljenih, beskrajno hvala na ovim prevodima i podsetniku

• 0Niko još nije pohvalio poruku.
  Registruj se da bi pohvalio/la poruku!

TAKE THIS LONGING

Many men have loved the bells
you fastened to the rein,
and everyone who wanted you
they found what they will always want again.
Your beauty lost to you yourself
just as it was lost to them.
Oh take this longing from my tongue,
whatever useless things these hands have done.
Let me see your beauty broken down
like you would do for one you love.

Your body like a searchlight
my poverty revealed,
I would like to try your charity
until you cry, "Now you must try my greed."
And everything depends upon
how near you sleep to me

Just take this longing from my tongue
all the lonely things my hands have done.
Let me see your beauty broken down
like you would do for one you love.

Hungry as an archway
through which the troops have passed,
I stand in ruins behind you,
with your winter clothes, your broken sandal straps.
I love to see you naked over there
especially from the back.

Oh take this longing from my tongue,
all the useless things my hands have done,
untie for me your hired blue gown,
like you would do for one that you love.

You're faithful to the better man,
I'm afraid that he left.
So let me judge your love affair
in this very room where I have sentenced
mine to death.
I'll even wear these old laurel leaves
that he's shaken from his head.

Just take this longing from my tongue,
all the useless things my hands have done,
let me see your beauty broken down,
like you would do for one you love.

Like you would do for one you love.

• 0Niko još nije pohvalio poruku.
  Registruj se da bi pohvalio/la poruku!

Mnogo hvala,moj omiljeni pesnik i izvanredni interpretator svojih stihova,mislim muzicki

• 1Ovo se svidja korisniku: tetka_danuska
  
  Registruj se da bi pohvalio/la poruku!

Pisao sam za ljubav.
Zatim i za novac.
Nekome poput mene
to je ista stvar.

1975.g.
leonard koen

Dopuna: 19 Feb 2008 10:27

NEŠTO IZ RANIH SEDAMDESETIH

Sve u svemu,ili kad se sve zbroji,štono biste rekli,nezainteresiranost čitalačke publike
za roman senzibiliteta priličan je.Ili drugačije kazano,ja sam dosta drukčiji od većine vas i što sam stariji,tim mi je to i draže.Trebao sam prispjeti iz neke druge zemlje da vas zabavljam užasima svoje domovine,ali nisam.Ja sam došao pravo iz vaše okoline,ili mogli biste reći: p(r)onikao iz vaše sredine.Jer ja jesam to p(r)onicanje.Ali ne uzbuđujte se;ne nalazite se pred verbalnim žonglerom.Ako mi i pođe za rukom olako zgurati kakvu igru riječi među uzvišenije stvari,to je samo zato što sam na rubu živaca.Ili zato što sam uzeo previše esida,ili zato što sam bio odveć usamljen,ili obrazovan iznad svojih intelektualnih mogućnosti,ili: protumačite me kako god već znate.Žalosno je ako se netko za svekoliki brodolom svojih dana mora tješiti mišlju da njegov glas i njegovo djelo na neki način otjelovljuju najdublju,najopskurniju,najsvježiju i najsiroviju kamenicu stvarnosti u nepojamnom hladnjaku oceana srca,ali ja sam takav,i to vam je to.Zbilja je
nevjerojatno koliko sam slavan u očima nekolicine onih dovoljno pronicljivih da spoznaju o čemu se kod mene zapravo radi.Ja sam Glas Patnje i neutješan sam.Nije da mnogi nisu probali,ali očigledno,milosti hvala,ja sam imun na njihove trošne riječi utjehe.Ja ću vam bez pol muke izvući suzu i uloviti je u prostranu mrežu svog neobaveznog trtljanja.Ispričat ću vam takvu ljubavnu priču koja će vas obveseliti upravo zato jer vi niste ja,ali tko zna,moguće je i da šmrcate s onu stranu svoje ekstaze,kao što sam i naslutio,ili čak obećao.Mislim da je to dobra priča.I mislim da je tvrda.Mislim i da ima štofa.Ispričao sam je mnogima i svima se svidjela.Pa ću je tako ispričati i vama.U moje zasluge upisuje se naime i to da sam izumitelj Crne fotografije.Upitajte bilo kojeg obavještenijeg redovitog putnika podzemne željeznice o tome i on će na taj vaš upit uz prezirno zarežati: ah da,to je onaj što se sav pretrgne dok ne namjesti sliku,da bi zatim pri okidanju dlanom zaklonio objektiv.Doista me zabavlja ovaj razgovor s fiktivnim namjernikom i dozvolit ću da njegov opis stoji za postupak mojeg umjetničkog stvaralaštva.Moja umjetnost,moja vječnost.Ja ću biti radost za buduće oči kad se ova groteskna parodija od humaniteta razvije u nešto nesumnjivo gore.
I ti budući monstrumi iznikli iz još neoplođena sjemena proći će kroz mnoga razdoblja izvanrednog i intenzivnog plandovanja uronjeni u emanacije mojih bezbojnih pravokutnika.Prije nekoliko godina,dok je jedan promućurni njujorški trgovac umjetninama pokušao profitirati na najočevidnijim aspektima moje vječnosti,figurirao sam na Desetoj ulici kao lik sa stanovitom težinom i obožavala me je mala klika vrlo čudne,sitne i suhonjave čeljadi posvećene promicanju –nove- forme ljudskog izražavanja zvane Znanostumjetnosti.Neki od tih fanatika su me pokušali uvjeriti da razumiju to što radim.Izlišno je i napominjati da su lajali,kao i famozni Adam,uz pogrešno drvo.Nikad nizašto što je bilo tko izjavio o Crnoj Fotografiji nisam davao ni pišljiva boba,OSIM NARAVNO,KAD JE RIJEČ O NICO. ONA JE TE FOTOGRAFIJE BILA U STANJU ČITATI. ONA JE ZNALA ŠTA RADIM. ONA JE ZNALA ZNALA TKO SAM.I DAN-DANAS ČEZNEM ZA NJOM.Probit ću se kroz dosadu i beznačajnost posljednih nekoliko desetljeća i ispričati vam o vremenu kad sam uistinu bio živ,u ljudskom smislu,dakako.U onom drugom smislu,u domenu Grčke urne,u analima kristala i neuništivog dijamanta,ostao sam Apsolutni Stvaratelj,život sam u svemu čega se dotakoh,tako neposredan,neodoljiv,divalj i neoporeciv poput ženske ruke na adolescentskom međunožju.Bio sam,jesam i ostat ću Kr-t materije i Iskupitelj Inertnih.Sad je već moguće i da naslućujete taj duh iz kojeg sam sam za sebe iznjedrio izazov Crne fotografije. ALI NICO JE ODMAH PROČITALA SVE MOJE PATETIČNO PRESERAVANJE,KAKO SU GA NEKI S PRAVOM I NAZIVALI. MOJE DJELO JE IZMEĐU OSTALOG i spomenik očima Nico. TO DA JE POSTOJAO PAR TAKVIH OČIJU U MOJE VRIJEME I DA SAM IH SREO,LICEM U LICE; DA JE CRNA FOTOGRAFIJA PJEVALA NEKIM DRUGIM ŠARENICAMA,I DAPAČE,DRUGIM ROŽNICAMA,MREŽNICAMA I OPTIČKIM NERVIMA,SVE DOLJE DO PRLJAVE KOŽNE BISAGE NEMIRNOG SRCA Nico,SRCA drugog ljudskog BIĆA; kao i činjenica da se to uopće dogodilo jedini su u biti ataci Vječnosti na moju samoću; BILA JE TO, DAKLE, ona.
Prema tome,obreo sam se u New Yorku u vrijeme kad se na određenom mjestu dizao zastor.A to mjesto bio je zapravo Hotel Chelsea.I onaj promućurni trgovac umjetninama,nazovimo ga Ahab,uzalud se nadao da ću ja s uživanjem ulaziti i izlaziti kroz to turobno predvorje zatrpan mondenim izmetom preuzetnih muljtora iz gornjih apartmana s enormnim reprodukcijama kutija cigara; jastučastim platnima što izbijaju iz svojih nedužnih okvira poput mnogih pivskih trbušina; infantilnim elektromagnetskim napravicama kao svjedočanstvima o umjetnikovom poznavanju tehnologije; mobilnima tako loše konstruiranim da su svoju psihičku odbojnost nadomještali tek fizičkim hazardom; čašicama za konjak različitih veličina u crveno obojenim i zatvorenim u staklenoj vitrini; a sve u ime neke maglovite promjene perspektive; kao da je to ono što je čovječanstvu potrebno; i svi ti trikovi,svi ti rušni motivi,sav taj otrovni medicinski kabinet Gothama lukav i samoreklamerski što nudio se kao prijeko potrebni melem umirućoj kulturi; sve te profanosti istočene u put; svi ti nabrzinu akumulirani slojevi
kvarnih odbrusina nataloženih po Dvadeset trećoj ulici i niskim nebeskim svodom susjednih četvrti bili su nagovještaj doskora neprimjetnog ukopa tog prljavog blaga pod pješčane humke vremena.U takav me,dakle,moj promicatelj hotel smjestio.Mislio je da sam ja jedan od njih.I Dylan Tomas je otamo odlepršao da natakne oko na ružin trn i otud zadobije svoju zasluženu prenadjevenu fotelju u prenapučenom panteonu bibavog heroizma.Iz svega ovoga lako se dade naslutiti da baš i nisam prijatelj epohe.

leonard koen –knjiga čežnje-

Dopuna: 26 Feb 2008 15:19

ПЕСМА ХЕЛЕНИСТЕ

Те неосенчене прилике,заобљене линије људи
који клече украј коврџавих таласа,забављени
шареним птицама-
Да је то био пут који добија,
Пустио бих дуге власи од углова мојих усана...

О градови Декаполиса с оне стране Јордана,
сувише сте велики;наши младићи вам се диве,
а људи на власти чинили су да се гимназије
подижу у Јерусалиму.

Кажем ти,народе мој,кипови су сувише високи.
Крај њих ми смо мали и ружни,
тек мрље у подножју.
Моје име је Теодосије,не зовите ме Џонатан.
Моје име је Доситеј,не зовите ме Натанијел.
Зовите нас Александар,Димитрије,Никанор...

'Видесте ли моје земљаке у музејима,
брилијантне научнике са прљавим ноктима,
како стоје испред мермерних богова,
испод судбине?'
међу правилним носевима,стварним и извајаним,
изговорио сам своје мудре опаске раније смишљене,
наругао се протоколу,узроку рата,
цитирао ''Блештајн са Цигаром''.

А у салону велики прозор обухвата цео град,
у салону међу дамама и господом,
међу лепо зачешљаном младежи,насмејао сам их
кад је ушло неко дете:
''Дођи требаш ми за Пасха-колач.''
И пипкао сам њихове високе чисте жене,
Мислећи због нечег да су прљаве,
Као риба без крљушти.
Они су ми се благо смешиле,
а у њиховим пријатељима-
чудим се шта то они виде.

О градови Декаполиса,
Зовите нас Александар,Димитрије,Никанор...
Тамне жене,ускоро вас нећу волети.
Моја ће се деца хвалити прецима са маратона
и испод зидина Троје,
а Атина,моја највећа радост-
О зовите ме Александар,Димитрије,Никанор....

Dopuna: 03 Mar 2008 14:27

KNJIGA ČEŽNJE

Uzbrdo ne mogu
Sistem me ne služi
Ali hvala dragom B-gu
Uz pilule se držim

Kurs sam slijedio svoj
Ka umijeću od kaosa
Žudnja mi je bila konj
A depresija karuca

Kao labud sam jedrio
I tonuo kao okovi
Al čas je davno minuo
Da me izvrgne poruzi

Površje mog lista bijelo
Odveć bi i tinta tanka
Pa dan ne izbi na vidjelo
Što risala je noćna crtanka

Moja zvijer sad urla
Moj anđeo je tužan
Al ni dašak žala
Nije mi nužan

Jer neka druga će biti
To što nisam mogao ja
I srce uz nju će se sviti
Kao duga bezlična

Ona stat će mi na put
I ona će razumjeti
Moju raspolućenu volju
I slobodu između krajnosti

I za tili čas neznatni
Životi će nam se sraziti
I pred vratima otvorenim
Beskraj se skameniti

I nekome poput tebe
Ona će se namrijeti
Da preuzme na seba
To što bi drugi odbili

Znam da čas uprizorenj
Je i da njoj slijedi potraga
Stog velim: ovo je ta čežnja
I knjiga što joj pripada


-knjiga čežnje-

Dopuna: 18 Mar 2008 18:37

-knjiga čežnje-
I TI BI PJEVALA

I ti bi pjevala
kad bi se zatekla
na ovakvom mjestu
I ne bi brinula
jesi li dobra
kao Ray Charles ili Edith Piaf
Pjevala bi
Pjevala bi
ali ne za sebe
već da stvoriš svoje jastvo
od starih jestvina
koje trule u astralnoj zdjeli
i odbojnog damara
u vlastitom dahu
Postala bi pjevač
i brže nego što je to moguće
i prezrela bi šarm rivala
i pjevala bi, dušo,
i ti bi pjevala


S.O.S. 1995.

Polako s tim bijesom,
snena glavo.
Ne troši ga u ispadima.
Ne mrsi ga sa zamislima.
Đavo mi drži jezik za zubima
i nudi tek slutnju
da si rob
i da je tvoja mizerija ciljani kurs
gospodara kojima služiš u patnji
dok se oni krijepe
tvojom nesrećom.
Tako prijeko su zvjerstva,
ovdje pak unutarnja uzetost-
Bi li možda bio zadovoljan boljom pogodbom?
Sklopljen kao školjka.
Ti si uzgajan za bol.
A meni Đavao veže jezik
Tebi govorim,
’prijatelju moga zbrčkanog života’.
Pokoren si od onih koji znaju
Kako pokoriti nevidljivo.
A zavjese se tako lepo njišu,
one čipkane zavjese
neke slatke stare intrige:
Đavao me evo nagovara
da te ne uznemiravam.
Tako da ti ovo moram priopćiti na brzinu.
Tko god,naime,sad bio u tvojem životu,
bilo oni koji će ti nanijeti bol,
bilo oni koji će ti pomoći;
bil ooni koje znaš
ili oni koje ne poznaješ-
otkači ih s dnevnog reda,
pomozi im da se svuku.
I priznaj tu kuku!
Vi slušate radio Otpor.


KAD PIJEM

Kad pijem
S Roshijem
Scotch od 300$
on gasi svaku žeđ
I pjesma mi navire na usne
i žena liježe sa mnom
i svaka me žudnja
poziva da se sklupčam gol
u njenim slinavim raljama

Dosta,zapomažem,dosta!
Ali Roshi mi opet nalijeva čašu
i nove me proždiru strasti
novi apetiti
Na primjer
sunovraćujem se u tulipan
(ne dodirnuvši dno)
ili glavinjam kroz noć
u znojavom spolnom sjedinjenju
s bićem dvaput većim
od zviježđa Velikog Medvjeda

Kad jedem meso s Roshijem
četveronožne životinje
prestaju s plačem
dok one pak dvonožne
ne pokušavaju odletjeti
Iznureni losos
vraća se pod okrilje moga dlana
a Roshijev vuk
grize svoj strgani lanac
i umiljavajući se najednom svima
stvara pravu senzaciju
u brvnari

I kad tako mrsim s Roshijem
i Ballantine teče
borovi mi puze uz njedra
i veliko sivo dosadno stijenje
Mt.Baldyja
zavlači mi se u srce
i svi se oni slade
ukusnim salom
ili bijelim kokicama sa sirom
ili tim nečim za čim su već
svih ovih godina žudjeli


BOLJE

bolje od tame
je lažna tama
koja te na prijevaru
tjera da ljubakaš
s nečijom drevnom
rođakinjom

bolje od banki
su lažne banke
gdje mijenjaš
sav svoj sirov novac
u zakonita sredstva

bolja od kave
je plava kava
koju piješ
u svojoj zadnjoj kupelji
ili ponekad čekajući
da ti se rasklope cipele

bolja od poezije
je moja poezija
koja se tiče
svega
lijepog i uzvišenog
iako ona sama
nije ništa od toga

bolje nego biti divalj
je biti tajno divalj
kakav sam ja
s novom zmijom
u tami
parkirnog mjesta

bolja od umjetnosti
je odbojna umjetnost
koja rasvjetljava
bolje od Svetog pisma
neznatnu mjeru
tvog naprijetka

bolja od tame
je tama
koja je crnja prostranija
i dublja
i jezivo rashlađena
puna spilja
i zaslepljujućih tunela
kroz koje ti domahuju
mrtvi rođaci
i ostala religijska
parafernalija

bolja od ljubavi
je vubav
koja je rafiniranija
i nadmoćno erotična
sitni spokojni ljudi
s glomaznim genitalijama
ali lakšim od misli
udobno instaliranim
na trepavici sumaglice
žive u sivilu
zauvijek
kuhajući,vrtlareći
i podižući djecu

bolja od moje majke
je tvoja mati
koja je još uvijek živa
dok moja
nije živa
ali zašto to uopće spominjem?
oprosti mi majko

bolja od mene
si ti
dobrostivija od mene si ti
slađa pametnija brža
ti ti ti
ljepša od mene
jača od mene
usamljenija od mene

sve mi te se bolje
i bolje
upoznaje

-Mt.Baldy,1996.

Dopuna: 22 Mar 2008 18:29

МЛАДОЈ РЕДОВНИЦИ

Ова незахтјевна љубав
купљена нашим
тетуравим рођењима-
ти у својој генерацији,
ја у својој.
Нити сам онај
којег тражиш.
Нити си она
коју сам престао тражити.
И како нас се само слатко
вријеме лишава
док ходамо руку под руку
преко моста Појединости:
Твој ред за сјецкање.
Мој ред за кухање.
Твој ред да умреш за љубав.
Мој ред да ускрснем.


КОЛАПС ЗЕНА

Кад већ могу углавити лице
на то мјесто
и борити се за зрак
док она све ниже спушта своје жељне прсте
да се раздвоји
и помогне ми да се цијелим устима
обрушим на ту изгладнјелост,
на ту најинтимнију од њених глади-
зашто бих онда тражио просвјетљење?
Да ми није штогод промакло?
Јесам ли заборавио јучерашњег комарца
или сутрашњег изгладњелог духа?

Кад већ могу лутати овим брдима с ножем у леђима
зарађеним издашним налијевањем Chateau Latourom
истресати срце у ову долину
са свјетлима Caguasa
и ледити се од страха док пас чувар
забалављен од бијеса излази из шикаре
одбијајући ме препознати
па такп стојимо-да-унезвијерени
и неодлучни тко ће кога први убити-
и на сваки мој покрет он се покрене
и ја на његов,
зашто бих онда тражио просвјетљење?
Да нисам штогод изоставио?
Да није постојао неки свијет што сам га пропустио пригрлити?
Нека кост коју нисам украо?

Кад ме већ Исус воли толико да му се крв
Циједи из срца
Док се ја пењем уз металне љестве
Према тој рупи у његовим њедрима
Која је настала од жалости велике као Кина
И залазим у најдубљу одају сав у бијелом
Заклињући и преклињући Га:
'Не овог,Господине.Не ни оног тамо.Преклињем те,
Господине',
гледајући кроз Његове очи
како беспомоћни и даље остају сјебани
и њежна пупава брадавица човјечанства
бива ухваћена пинцетама
мћи и мишицама монета-
зашто бих онда тражио просвјетљење?
Да нисам пропустио признати каквог жохара?
Какву гамад у муљу својег величанства?

Кад су 'мушкарци глупи и жене луде'
и сви спавају у San Juanu и Caguasu
и сви су заљубљени осим мене
и сви имају своју религију и свог дечка
и великог генија самоће-

кад већ могу слинити над свим универзумима
и свлачити жену погледом
и бити потрчко властитог урина
и нудити своја голема сребрна рамена
тој прибадачи од Мјесеца-
кад ми је срце сломљено као и обично
од нечије љепоте што се расплињује нестајући
узорак по узорак
попут краљевства без писане ријечи
и,гле,усопљен се пентрам
до оне постаје у јединственој интими
Сахаре
сабијајући зрак у тамну чахуру
ненапорног заборава-
што бих онда дрхтао на олтару просвјетљења?
што бих онда хтио заувијек смјекшати?
-књига чежње- л.к.

Dopuna: 05 Apr 2008 19:28

ODLAZAK S MT.BALDYJA

sišao sam s planine
nakon mnogih godina učenja
i rigorozne prakse.
objesio sam svoje halje o klin
u staroj brvnari
gdje sam toliko dugo sjedio
i tako malo spavao.
uvidjevši na koncu
da zapravo nemam dara
za Stvari duha.
''hvala ti,voljeno'
čuo sam srce kako jeca
dok sam uvirao u automobilsku rijeku
na santa monica freewayu
u pravcu zapada prema l.a.-yu.
nekolicina ljudi
(neki od njih i sami praktikanti)
počeli su me salijetati prijekornim pitanjima
o onoj Krajnjoj Stvarnosti.
pretpostavljam da je to zato
što im se ne dopada vidjeti
starog Jikana kako puši.

1999.
-knjiga čežnje-

• 0Niko još nije pohvalio poruku.
  Registruj se da bi pohvalio/la poruku!

Millennium from "Flowers for Hitler"

This could be my little
book about love
if I wrote it--
but my good demon said:
'Lay off documents!'
Everybody was watching me
burn my books--
I swung my liberty torch
happy as a gestapo brute;
the only thing I wanted to save
was a scar
a burn or two--
but my good demon said:
'Lay off documents!
The fire's not important!'
The pile was safely blazing.
I went home to take a bath.
I phoned my grandmother.
She is suffering from arthritis.
'Keep well,' I said, 'don't mind the pain.'
'You neither,' she said.
Hours later I wondered
did she mean
don't mind my pain
or don't mind her pain?
Where upon my good demon said:
'Is that all you can do?'
Well was it?
Was it all I could do?
There was the old lady
eating alone, thinking about
Prince Albert, Flanders Field,
Kishenev, her fingers too sore
for TV knobs;
but how could I get there ?
The books were gone
my address lists--
My good demon said again:
'Lay off documents!
You know how to get there!'
And suddenly I did!
I remembered it from memory!
I found her
pouring over the royal family tree,
'Grandma,'
I almost said,
'you've got it upside down--'
'Take a look,' she said,
'it only goes to George V.'
'That's far enough
you sweet old blood!'
'You're right!' she sang
and burned the
London Illustrated Souvenir
I did not understand
the day it was
till I looked outside
and saw a fire in every
window on the street
and crowds of humans
crazy to talk
and cats and dogs and birds
smiling at each other!

• 0Niko još nije pohvalio poruku.
  Registruj se da bi pohvalio/la poruku!

* * *

Umirem
jer ti nisi
umrla za mene
a svijet
te još uvijek voli

Pišem ovo jer znam
da su tvoji poljupci
rodjeni slijepi
za pjesme koje te dodiruju

Ne želim cilj
u tvom životu
želim da budem izgubljen medju
tvojim mislima
onako kao kada slušaš New York
dok toneš u san.


Leonard Cohen